#25

Skończyła się letnia trasa koncertowa chłopaków. Gdy wróciliśmy do Warszawy, we mnie wstąpiły nagle jakieś niespożyte siły. Nie umiałam bezczynnie wysiedzieć. Zespół miał zacząć nagrywać nową płytę. Termin wejścia do studia mieliśmy za dwa tygodnie. Zaplanowałam więc przez ten czas mnóstwo atrakcji. Wojtek, wieczny balangowicz, aż zacierał ręce zadowolony. Oboje uwielbialiśmy, gdy coś się działo. Nie potrafiliśmy spędzać czasu biernie. W swoim towarzystwie zawsze bawiliśmy się wyśmienicie.

Kolejnym punktem na liście rzeczy do zrobienia, był koncert angielskiej grupy, którą uwielbiałam, a która pierwszy raz miała zagrać w Polsce. Właśnie szykowałam się w łazience do wyjścia, gdy zjawił się Wojtek ze skwaszoną miną.

– Kochanie, właśnie dostałem telefon, że mam natychmiast zjawić się na planie Masta. Ostatnie nagrania czołówki są ponoć do dupy i musimy nakręcić dubla – powiedział i przytulił się do moich pleców, rzucając mi w lustrze przepraszające spojrzenie.

– Oh, to szkoda – powiedziałam z żalem. – Trudno, może jeszcze kiedyś zagrają u nas koncert.

– Ale ty przecież możesz iść. Wiem, jak bardzo ci na tym zależy.

Spojrzałam na niego z miłością. Odwróciłam się i utonęłam w jego ramionach. Upajałam się jego zapachem i bliskością.

– Ale ja wolę jechać z tobą – wymruczałam, całując go w szyję.

Natychmiast przełknął głośno ślinę i przymknął oczy. Przez chwilę pozwalał mi się całować. W końcu jednak westchnął i odsunął się lekko.

– Wiesz, że też bym chciał, ale będziesz mnie tylko rozpraszać i potrwa to dłużej. Jedź na koncert i baw się dobrze. Spotkamy się później i obiecuję wynagrodzę ci moją nieobecność.

Zrobiłam obrażoną minę i odwróciłam się tyłem do niego.

– Dzisiaj nocuję u siebie! – powiedziałam udając, że się dąsam.

Wojtek przewrócił oczami.

– No dajże spokój! Ile jeszcze razy mam cię prosić, abyś w końcu przeprowadziła się do mnie?

– Tyle ile będzie trzeba – powiedziałam i pokazałam mu język.

Roześmiał się ubawiony.

– Pojadę taksówką, zostawię ci samochód.

– Nie trzeba, zadzwonię do Aśki. Ostatnio, jest tak zapracowana, że należy jej się trochę szaleństwa.

– Tylko nie szalejcie za bardzo! – Pogroził mi palcem. – Pamiętaj o wszystkim się dowiem!

– Grozisz mi? – spytałam kokieteryjnie.

– Tylko ostrzegam. – Mrugnął do mnie i pocałował w szyję. – Miłej zabawy – powiedział wychodząc.

Natychmiast złapałam komórkę i zadzwoniłam do Aśki. Miała jednak wyłączony telefon. Chwilę się zastanawiałam, po czym wykręciłam kolejny numer.

– Słucham cię, Maleńka najuprzejmiej, jak tylko się da. – Usłyszałam po drugiej stronie połączenia radosny głos Tomsona. Mimowolnie uśmiechnęłam się od ucha do ucha.

– Co porabiasz? – spytałam.

– To, co zwykle! Próbuję objąć kontrolę nad światem!

Parsknęłam śmiechem.

– I jak ci idzie?

– Dość kiepsko przyznaję, ale nie poddaję się tak łatwo. Świat jeszcze zadrży słysząc moje imię.

– Taaaaaaaak, na pewno mój ty, imperatorze. Czy mógłbyś jednak dzisiaj porzucić swe niecne plany i pójść ze mną na koncert?

– Tylko pod jednym warunkiem! Ubierzesz jakąś seksowną kieckę. Wiesz, muszę dbać o reputację, nie mogę pokazać się z byle jak ubraną laską!

– Umowa stoi – powiedziałam, śmiejąc się.

Nie minęło pół godziny, a Tomek dzwonił już do drzwi. Otworzyłam z szerokim uśmiechem na twarzy. Zobaczywszy go, mina mi jednak zrzedła. Przyglądałam mu się, marszcząc brwi, coś nie pasowało mi w jego wyglądzie. Dopiero po chwili załapałam, co!

– Kim jesteś, i co zrobiłeś z moim przyjacielem? – spytałam. – Gdzie twoja czapka? – Pierwszy raz widziałam go bez nakrycia głowy. Wydał mi się dziwny i nieznajomy.

– Maleńka, bez czapki jestem anonimowy! Zaufaj mi, nikt mnie bez niej nie rozpozna!

– Fakt! Ja też cię nie poznaję. – Uśmiechnęłam się. – Dziękuję, że się zgodziłeś.

– Każda minuta z tobą to dla mnie czysta przyjemność! – Wyszczerzył zęby.

– Czyli co, wyglądam w porządku? Możesz się ze mną pokazać? – przekomarzałam się.

Zmierzył mnie spojrzeniem udając, że się zastanawia.

– Ujdziesz w tłoku, ale jak spotkam ładniejszą, to do domu wracasz sama! – powiedział i podał mi ramię. – Chodź, królewno Śnieżko, zanim zły olbrzym wróci i sprzątnie mi cię sprzed nosa.

– W Śnieżce nie było olbrzyma. – Zaśmiałam się.

– W mojej wersji jest. Wielki, ogromny i długowłosy!

Na koncercie bawiliśmy się znakomicie. Zespół dał niezłego czadu. Tomson miał rację, nikt go nie rozpoznał, byliśmy kompletnie anonimowi w tłumie. Ot, kolejni zwyczajni ludzie, którzy przyszli miło spędzić wieczór. Miła odmiana od wszystkich randek z Wojtkiem, kiedy to musieliśmy na każdym kroku uważać.

Po koncercie Tomek odwiózł mnie do domu, chodź usilnie nalegał, abym poszła z nim na jakąś imprezę. Wolałam jednak otworzyć wino i czekać na Wojtka. Przez chwilę rozpatrywałam opcję pojechania do niego na plan. Uznałam jednak, że pewnie i tak niedługo wróci. Okazało się, że była to bardzo zła decyzja!

Obudził mnie dzwonek do drzwi. Zaspana, chwilę dochodziłam do siebie. To nie mógł być Wojtek – on przecież miał klucze. Poczłapałam do przedpokoju i nauczona doświadczeniem, spojrzałam przez judasz. Na korytarzu stał Tomson. Pospiesznie otworzyłam.

– Co ty tu robisz? – spytałam, mrużąc oczy od światła.

– Mogę wejść? – spytał, chwiejąc się. Dopiero teraz zauważyłam w jego dłoni butelkę z jakimś alkoholem. Był kompletnie pijany!

– Ale się załatwiłeś! – powiedziałam, otwierając szerzej drzwi i wpuszczając go do środka. Wszedł, a w zasadzie to wtoczył się, prawie potykając się o własne nogi. Usiadł na kanapie i zachichotał.

– Na dzisiaj wystarczy – powiedziałam i delikatnie wyjęłam butelkę z jego rąk widząc, że próbuje się z niej napić.

– Czy wiesz, co się stało? – spytał, nadal głupkowato się uśmiechając.

– No nie wiem, strzelaj.

– Poszedłem na tę imprezę. Mówiłem ci, że masz iść ze mną. Gdybyś poszła to nic by się nie stało! A tak, proszę bardzo, musiałem się upić, żeby zalać smutki. – Zachichotał.

– Nie wyglądasz na smutnego – skwitowałam.

– Nieeeeeeeeee, bardzo mi jest fajnie!

Przewróciłam oczami. Rozmowa trzeźwego z pijanym!

– To co się stało zanim się upiłeś? – dopytywałam.

– No więc, impreza się rozkręca, bawimy się fajnie i nagle widzę super laskę. Dziewczyna się do mnie zalotnie uśmiecha, no to podbijam! Tańczymy, gadamy, śmiejemy się, wszystko super, drink za drinkiem. A wtedy ona wiesz, o co się mnie pyta?! Czy przyjdzie Wozzo!! Mój cholerny, pieprzony przyjaciel Wozzo! Im zawsze chodzi tylko o niego!

Zrobiło mi się go żal. Nie wiedziałam, że boryka się z takimi problemami.

– Oj, Tomuś! Przykro mi. Na pewno znajdziesz taką, która będzie chciała tylko ciebie.

– Ty też wolisz jego! Co on ma takiego, czego ja nie mam?

Spojrzałam na niego zaskoczona. Wpatrywał się we mnie intensywnie i przez chwilę wydawało mi się nawet, że patrzy całkiem trzeźwo. Poczułam nieprzyjemny ścisk w okolicy serca. Zastanawiałam się, czy powiedział to na poważnie, czy to tylko pijacki bełkot bez zastanowienia. Chyba nie chodziło mu o mnie? Miałam nadzieję, że miał na myśli tylko zazdrość o powodzenie Wojtka u płci przeciwnej.

– Przyniosę ci wody! – rzuciłam i wyszłam do kuchni. Nie wiedziałam, co powinnam mu odpowiedzieć.

Gdy wróciłam do salonu, zastałam go śpiącego i skulonego na kanapie. Przez chwilę zastanawiałam się, czy nie wezwać taksówki i nie zawieść go do domu, ale sama nie dałabym rady. Nie było sensu ściągać tu któregoś z chłopaków, był w końcu środek nocy, więc przykryłam go kocem i wróciłam do łóżka. Zasnęłam szybciej niż sądziłam, że to możliwe.

Obudził mnie zgrzyt klucza w zamku. Na pograniczu snu i jawy rejestrowałam otwarcie drzwi i kroki w salonie. Ktoś zaglądał właśnie do sypialni. Otworzyłam oczy i dostrzegłam wściekłą minę Wojtka.

– Kurwa! Wiedziałem! Wiedziałem! – krzyknął wzburzony.

Obudziłam się już w pełni.

– O co ci chodzi? Czego się drzesz? Co wiedziałeś? – rzuciłam, posyłając mu zdziwione spojrzenie.

– Ty się, kurwa jeszcze pytasz? Tak się upiłaś, że nawet nie pamiętasz kogo do łóżka wpuściłaś? No chyba sobie, kurwa kpisz!

– O czym ty mówisz? – spytałam, kompletnie zbita z tropu.

Mimowolnie spojrzałam na prawą stronę łóżka i serce mi stanęło! Obok mnie spał sobie smacznie Tomson! W sekundę dotarło do mnie, co Wojtek musiał sobie pomyśleć! O sekundę za późno. Gdy się zorientowałam, usłyszałam tylko trzaśnięcie drzwi.

– Nieeeeeeeeeeeeeeee! – wrzasnęłam na całe gardło i rzuciłam się za nim. – To nie tak jak myślisz! Słyszysz! – darłam się.

Wojtek już jednak zdążył wsiąść do windy. Pędem wróciłam do mieszkania i złapałam komórkę. Ręce tak mi się trzęsły, że nie potrafiłam jej odblokować. Gdy w końcu mi się udało zadzwonić, usłyszałam pocztę głosową. Klnąc pod nosem, jak szewc, nagrałam jakąś chaotyczną wiadomość. Wystukałam również szybko smsa.

**********************************************************************

Cześć i czołem...

Mój apel o większą ilość komentarzy podziałał - dzięki :-) ale nie przestawajcie, zasada aktualna...

Nowy rozdział w piątek jeśli ilość komentarzy przekroczy dwucyfrową liczbę.....

Do zaś.....
PS. Olcia Tomuś for You :-)